© An Van Gijsegem (CC De Factorij - Zaventem)

(opinie) geen draagvlak voor extra strenge maatregelen in cultuurhuizen: ‘wij zijn immers het veilige alternatief’

16.11.2021 · #opinie #cult! #corona

Woensdag zit het overlegcomité samen om de huidige epidemiologische situatie te bespreken. En die ziet er niet goed uit. Er zullen van alle sectoren opofferingen geëist worden en ook de cultuursector zal niet buiten schot kunnen blijven. Dat ondanks alle inspanningen die wij als sector al geleverd hebben. Bovendien ligt de kans op besmetting bij cultuurevenementen een pak lager dan in andere sectoren, laat staan dan thuis, op het werk of op school.

Verdere verstrengingen verwachten van de cultuursector staat gelijk aan de sector verder doodknijpen. Al meer dan anderhalf jaar wordt van de cultuurhuizen gevraagd om snel te schakelen, om zich telkens opnieuw te herpositioneren en om naast cultuurwerkers ook crisismanagers te worden. In die tijd bewezen we met glans dat we cultuur konden blijven organiseren op veilige wijze. Als er nu extra strenge maatregelen in de mix worden gegooid, wordt al het werk dat we al geleverd hebben ontkracht. De sector staat met zijn rug tegen de muur.

Enkele van de ideeën die in vorige overleggen werden aangehaald, hebben geen draagvlak binnen onze sector. Of we terug willen naar CIRM/CERM? In het midden van het cultuurseizoen zijn er al verschillende zalen uitverkocht. Capaciteiten verminderen zorgt voor een totale chaos: wie mag er dan wel of niet plaatsnemen in de zaal? Daarnaast is er ook nog ventilatie. Dat blijft een belangrijke tool. We weten dat elk cultuurhuis al de nodige stappen zette om zo conform mogelijk te kunnen ventileren. Hier verdere verstrengingen in nemen kan enkel gepaard gaan met een lang aanloopparcours van onderzoek en middelen.

En wat met CST? Al sinds de zomer wordt het heiligmakend Covid Safe Ticket ingezet, een tool waardoor elk cultuurhuis ook plots politieagent werd. De meningen hierover zijn verdeeld. Het zorgt voor ethische bezwaren inzake privacy en discriminatie, maar anderzijds was het ook de eerste strohalm om evenementen te organiseren zonder maatregelen. Nu ligt CST met mondmasker op tafel, iets dat we enkel als een allerlaatste maatregel zien. Bovenal dringen we als sector aan om de maatregelen werkbaar en uniform te houden, om zo complete willekeur tussen sectoren, regio’s en gebruikersgroepen te vermijden.

Als laatste rijst de vraag hoe strengere maatregelen zullen snijden in onze werking. Met extra maatregelen volgen hopelijk ook extra steunmaatregelen voor de cultuurhuizen, de artiesten en het brede veld van organisatoren die eveneens veelvuldig in de cultuurhuizen aan de slag zijn.

Indien de overheid ons niet steunt, zijn wij genoodzaakt om de deuren te sluiten. Dat zou hoe dan ook contradictorisch zijn. De cultuursector staat immers al maanden borg voor een zinvolle tijdsbesteding in een georganiseerde, veilige omgeving. Wanneer je de sector verder aan banden legt, zal het publiek op zoek gaan naar andere en (hoogstwaarschijnlijk) minder veilige omgevingen.